CZYM BYŁY DINOZAURY
W pradawnych czasach istniała na Ziemi zdumiewaąca grupa zwierząt. Żyły i panowały na naszej planecie niemal 150 milionów lat, by potem tajemniczo zniknąć. Nazwano je dinozaurami (łac. dinosauria), co dosłownie znaczy "straszny jaszczur". Termin "dinozaur" pierwszy raz został użyty w Wielkiej Brytanii w 1842 roku przez sławnego chodź, wtedy jeszcze malo znanego Richarda Owena, brytyjskiego lekarza. Nazwa ta określa grupę gadów żyjącą miliony lat temu na naszej planecie, wyłącznie w wiekach średnich Ziemi.
Dinozaury były bardzo zróżnicowane, duża ich część była ogromna (największy znany dinozaur to sejsmosaur, który rawdopodobnie mógł osiągać 36,5 m długości), lecz były i bardzo drobne, wielkości kota czy kurczaka. Jedne odżywiały się roślinami, inne były dzikimi mięsożercami o ostrych zębach. Dinozaury należały do gadów gdziomiedniczych lub ptasiomiedniczych, miały skórę pokrytą łuskami i składały jaja. Jednak w odróżnieniu od dzisiejszych jaszczurek, które mają krótkie, szeroko rozstawione nogi, dinozaury miały długie nogi osadzone pionowo pod tułowiem. Oznacza to, iż mogły się poruszać znacznie bardziej efektywnie - mogły być szybsze i zwinniejsze. Ich kończyny służyły do poruszania się na lądzie i wyrastały z dolnej części korpusu, a nie z jego boków, jak w większości gadów.
Dinozaury znacząco różniły się wyglądem, kształtami i wymiarami, każdy gatunek przystosowany był do własnego trybu życia. Często określenie "dinozaur" błędnie przypisuje się innym stworzeniom z zamierzchłych czasów, dlatego należy pamiętać, że wszystkie dinozaury były gadami lądowymi, choć wiele współczesnych gadów przystosowało się do życia w morzach i w powietrzu. Dinozaury nie latały, latali ich krewniacy - pterozaury, które żyły w tych samych czasach.
O tym, jak wyglądały dinozaury, wiemy na podstawie znalezisk, kości i zębów zachowanych w skałach jako skamieliny. Według tych znalezisk, można stwierdzić, że dinozaury żyły na wszystkich kontynentach, znaleziono ślady ich występowania nawet na Antarktydzie.